Literatürde hâkim ya da egemen iktisat olarak adlandırılan Neo-Klasik İktisadın ekonomiyi ele alış şekli ve varsayımları İktisat Sosyolojisinin her zaman gündeminde olmuştur.Bu çerçevede iki disiplin arasındaki yaklaşım farklılıkları ekonominin tanımından başlayarak kendini gösterir. Yunanca kökenli olup orijinal anlamı hanehalkı olan ekonomi kavramı kaynakların insanların ihtiyaç ve isteklerini tatmin etmesi üzerine odaklanır. Kıt kaynaklar ve sonsuz ihtiyaçlar temel bir bileşenler olarak sunulur.
Neo-klasik iktisadın aktörü olan homo economicus (iktisadi insan) kavramı bireylerin bir piyasa hakkında her türlü bilgiye sahip olacak şekilde kendi çıkarları doğrultusunda en rasyonel seçimi yapan, iktisat sosyolojisinin akötür olan ve sosyal, sosyal çevreye katılan ve karmaşık olarak nitelenen homo sociologicus’tur. Neo-klasik iktisadın savunduğu, bireylerin her zaman ve her koşul altında ekonomik anlamda rasyonel ve en uygun (optimal) kararlar verdiği varsayımına iktisat sosyolojisi karşı çıkmaktadır. insan etkileşimi ile hiç ilgilenmeyen neoklasik modelinin aksine yeni ekonomik sosyolojide sosyal eylem, dar rasyonel ve atomize olmuş aktör tarafından yerine getirilen bir eylemden çok devam eden ve çoğul kişiler arası ilişkilere gömülüdür.